Η σημερινή συνέντευξη είναι λίγο διαφορετική από τις άλλες, γιατί αφορά ένα ξεχωριστό άτομο. Μια γυναίκα που πέρασε πάρα πολλά στη ζωή της, αλλά ποτέ δεν τα έβαλε κάτω και κατάφερε να ξεκινήσει από το μηδέν χτίζοντας την καριέρα της και τη ζωή της από εκεί. Δεν είναι άλλη από τη Μέλπω Πρίφτη. Η Μέλπω είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και η γνωριμία μας, μάς άφησε πολλά, και μεταξύ άλλων το πιο σημαντικό είναι, πως δεν πρέπει ποτέ να τα βάζουμε κάτω και ο φόβος δεν είναι λύση για τίποτα. Ευχαριστούμε τη Μέλπω για τη συνέντευξη, και μέσα από αυτά που μάθαμε από εκείνη για εκείνη, είναι ότι τα πράγματα δεν είναι ποτέ όπως φαίνονται, και πως ο κάθε άνθρωπος κουβαλά το δικό του Σταυρό. Καλή ανάγνωση.
1) Πώς αποφάσισες να σπουδάσεις Μάρκετινγκ και Δημόσιες Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας και πώς ήταν τα φοιτητικά σου χρόνια;
Ας πάμε πίσω στη νεαρή ηλικία, γιατί συνήθως τότε έχει τα πρώτα ερεθίσματα στο τι θέλει κάποιος να σπουδάσει. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο επάγγελμα στο μυαλό μου που να αγαπούσα ιδιαίτερα. Θυμάμαι πως λάτρευα το χορό και το τραγούδι, μέχρι και σήμερα. Εκείνο που έλεγα στους γονείς μου πως θα ήθελα να σπουδάσω, ήταν η Δημοσιογραφία. Με ενθουσίαζε η δυναμική που έχει μπροστά στο φακό ένας δημοσιογράφος και το πώς είναι στα δικά μου τα μάτια. Λόγω ότι θεωρούμαι Ελληνικής καταγωγής, όταν ήρθε η ώρα να δώσουμε τις Παγκύπριες στην τρίτη Λυκείου με το τότε Ενιαίο Λύκειο, έδωσα όπως όλοι οι μαθητές τις προεισαγωγικές εξετάσεις. Δεν έμαθα ποτέ πού πέρασα διότι κανονικά τότε έπρεπε να δώσω με τους ομογενείς μόνο τα Νέα Ελληνικά. Τη δεδομένη στιγμή η μόνη επιλογή που υπήρχε ήταν τα Κολλέγια της Κύπρου. Το σχολείο μου, με σύστησε στο Intercollege δίνοντας μου υποτροφία 50% λόγω καλής διαγωγής και χαρακτήρα. Τότε επέλεξα τη Δημοσιογραφία στο Intercollege Λεμεσού. Στον ένα χρόνο σπουδών, αποφασίζω να μεταβώ στη Λευκωσία αλλάζοντας κλάδο, ακολουθώντας εν τέλει Μάρκετινγκ, Δημόσιες Σχέσεις και Διαφήμιση. Επέλεξα αυτή τη σπουδή γιατί πιθανότατα να είχε περισσότερες προοπτικές σε θέματα εργασίας. Όσον αφορά τα φοιτητικά μου χρόνια, δεν ήταν όπως τα φανταζόμουν καθώς έπρεπε να δουλεύω λόγω οικονομικών δυσκολιών. Το πρόγραμμα μου είχε ως εξής, πήγαινα το πρωί σα γραμματέας ενός ασφαλιστή, στο μεσοδιάστημα πήγαινα στο Πανεπιστήμιο, και ξανά το βράδυ σε άλλη δουλειά. Δεν έχω κάνει φοιτητική ζωή όπως οι περισσότεροι, δεν πήγαινα έξω, δεν ήξερα τι είναι αργίες, το οποίο και δε μετανιώνω καθόλου διότι αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο πού βρίσκομαι σήμερα.
2) Πώς ήρθε η δουλειά του Ασφαλιστικού Συμβούλου στη ζωή σου;
Τα ασφαλιστικά μπήκαν στη ζωή μου το 2009 όταν δούλευα σα γραμματέας σε Ασφαλιστικό Γραφείο, και μου πρότειναν να διαβάσω τις εξετάσεις ούτως ώστε να γίνω Ασφαλιστικός Σύμβουλος. Τότε, διάβασα και έδωσα τις εξετάσεις τις οποίες και πέρασα. Να τονίσω πως κανένα χαρτί δεν πάει χαμένο, διότι όταν το 2017 αποφάσισα να δουλέψω μόνη μου σαν Ασφαλιστική Σύμβουλος, μετά από 8 χρόνια εργασίας στον τομέα μου φάνηκε χρήσιμο. Κανένα παιδί δεν ονειρεύεται να σπουδάσει Ασφαλιστής. Είναι ένα επάγγελμα που δεν είναι απλά επιλογή τις πλείστες φορές. Κάποτε προκύπτει είτε από ανάγκη, είτε από συγκυρίες. Σίγουρα ονειρευόμουν να κάνω ένα επάγγελμα καριέρας από πολύ μικρή. Δούλεψα πολλά χρόνια σαν υπάλληλος και ήξερα ακριβώς τι δεν ήθελα, τα οποία να μην τα αναλύσουμε γιατί δεν ξέρεις πώς θα τα φέρει η ζωή στο μέλλον (γέλια). Ένα από αυτά πάντως, είναι ότι δεν ήθελα τα ωράρια. Όταν είμαι ελεύθερη έξω στην αγορά, δημιουργώ και έχω μεγάλα αποτελέσματα. Δε μπορώ να μου επιβάλλεται ο τρόπος που θα δουλέψω και αυτό είναι κάτι που το παρέχει το συγκεκριμένο επάγγελμα. Επιπρόσθετα, είχα τη σκέψη πως αν δουλέψω σκληρά θα τα κατάφερνα διότι άξιζα πολλά περισσότερα απ’ όσα μου δίνονταν. Το 2015, πήγα σε ένα μεγάλο Ασφαλιστικό Γραφείο το οποίο συνεργαζόταν με πολλές εταιρίες, απέκτησα εμπειρία και σιγά σιγά, κάποιοι άκουσαν για μένα και τότε ήρθε η πρόταση από την Εθνική Ασφαλιστική το 2017.
3) Πώς άρχισε η πορεία σου στο επάγγελμα του Ασφαλιστικού Συμβούλου παρόλες τις δυσκολίες που υπήρχαν και τι θα πρότεινες σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με το αυτό το επάγγελμα;
Μετά την πρόταση από την Εθνικής Ασφαλιστικής να πω την αλήθεια, άργησα να πω το «ναι». Ο λόγος ήταν ότι δεν ήξερα πού θα βρίσκω τους πελάτες. Το επάγγελμα του Ασφαλιστικού Συμβούλου, λόγω του ότι ασχολείται με τις πωλήσεις, τα καταφέρνει λόγω «κύκλου» όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Προσωπικά επειδή δεν είχα κανένα συγγενή στην Κύπρο, εκτός από την οικογένειά μου, είχα τους ενδοιασμούς μου. Αυτό όμως όταν το σκέφτομαι τώρα δεν έπρεπε να με απασχολεί γιατί ήταν κάτι το οποίο το αντιμετώπισα μόλις ξεκίνησα. Ήξερα ότι ήμουν ικανή, είχα τις γνώσεις, την αυτοπεποίθηση, και άρχισα να κτυπώ πόρτες, στην κυριολεξία! Υπάρχουν πολλοί τρόποι εξεύρεσης πελατών, τους οποίους χρησιμοποίησα όλους συστηματικά και καθημερινά, ειδικά τα πρώτα τρία χρόνια που δούλεψα. Βλέπω το αποτέλεσμα τώρα που είμαι στον πέμπτο χρόνο και αυτό που θα ήθελα να προτείνω σε όλους όσοι θέλουν να ασχοληθούν με το επάγγελμα ξεκινώντας από το μηδέν, είναι να μην τους φοβίζει κάτι. Για μένα που το ζω και θεωρούμαι επιτυχημένη Ασφαλιστικός Σύμβουλος, περνώντας τα πέντε χρόνια στο χώρο, εν τέλει αγαπώντας το επάγγελμα, μπορώ να πω πως είναι από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα. Όταν κάποιος θέλει να το κάνει περιστασιακά και να φύγει, θα σου σου πει πως «δεν είναι γι’ αυτόν». Είναι ένας καθημερινός αγώνας και ο φόβος όλων των Ασφαλιστών είναι η εξεύρεση πελατών. Είναι ένα επάγγελμα που θέλει τόλμη, καλό θράσος και αυτοπεποίθηση. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι δε μπορώ να τα καταφέρω! Όταν η προσέγγιση είναι σωστή, τότε μπορεί ο καθένας να σε δεχτεί και να σε ακούσει.
4) Πιστεύεις ότι αυτό το επάγγελμα υπάρχουν προοπτικές ανέλιξης και αν ναι, ποιες είναι αυτές;
Υπάρχουν. Για παράδειγμα, από Ασφαλιστικός Σύμβουλος μπορείς να γίνεις Διευθυντής ομάδας, Διευθυντής γραφείου. Επίσης μπορεί να υπάρξει μια πρόταση από την εταιρία να αναλάβει μια Διευθυντική θέση. Υπάρχουν διάφορα στάδια στο επάγγελμα, ο καθένας επιλέγει αυτό που τον εκφράζει. Μπορεί να θέλει να βλέπει τα εισοδήματα του να αυξάνονται συνεχώς, διότι το επάγγελμα του Ασφαλιστικού Συμβούλου είναι ένα επάγγελμα που ό,τι δουλέψεις, αμείβεσαι ανάλογα, δεν υπάρχει αυτό που λέμε «ταβάνι», όσον αφορά τα κέρδη που μπορεί να έχει ένας Ασφαλιστικός Σύμβουλος.
5) Τι χρειάζεται να έχει ένας Ασφαλιστικός Σύμβουλος για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες του επαγγέλματος; Και ποια ήταν η πιο μεγάλη δυσκολία που αντιμετώπισες στο επάγγελμα μέχρι τώρα;
Χρειάζεται αυτό που λέμε «γερό στομάχι» υπό την έννοια ότι, όταν ξεκινάς έχεις τον ενθουσιασμό και τα «όχι» είναι πάρα πολλά. Πρέπει να μη σε ενοχλούν. Για να ακούσεις το πολυπόθητο «ναι» πρέπει να μεσολαβήσουν πάρα πολλά «όχι». Στην πορεία εκπαιδεύεσαι και τα προσπερνάς. Θεωρώ πως όταν κάνεις σωστά τη δουλειά σου, όλα τα άλλα έρχονται και σε βρίσκουν, αν δουλέψεις σκληρά φυσικά. Ακόμα, να προσθέσω πως τίποτα δεν πάει χαμένο. Μια καλή εντύπωση δεν την ξεχνάς ποτέ! Η δυσκολία που αντιμετώπισα τότε, ήταν όταν άκουσα ένα συγκεκριμένο «όχι» στη δουλειά μου, αλλά με τον καιρό, το σκέφτομαι και χαμογελώ, ενώ όταν το άκουσα μπορεί να πήγαινα σπίτι και μη με έπαιρνε ο ύπνος. Φυσικά και το προσπέρασα λέγοντας πως ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει για καλό και έχει το λόγο του.
6) Πιστεύεις ότι υπάρχει φυλετικός ρατσισμός (σεξισμός) στο συγκεκριμένο επάγγελμα;
Θα πω με περηφάνια πως είμαι από τις τυχερές του επαγγέλματος. Δεν αντιμετωπίζω εργασιακά προβλήματα όσον αφορά τους συναδέλφους μου, αλλά ούτε κι από την εταιρία στην οποία συνεργάζομαι. Όσοι με αγαπούν μου το δείχνουν και το αισθάνομαι και όσοι ενδεχομένως δε με συμπαθούν επειδή δε με γνωρίζουν, δεν έχω να πω κάτι. Έτσι κι αλλιώς όταν είσαι παγιδευμένος με τη γνώμη του κόσμου δε θα καταφέρεις τίποτα στη ζωή σου. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που πάντα τους ενδιέφερε τι θα πει ο κόσμος. Όταν ο άνθρωπος καταφέρει να απαλλαχτεί από το «τι θα πει ο κόσμος;» και φανεί δυνατός στο να μην το νοιάζει, τότε είναι δυνατός σε όλα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο και χρειάζεται πάρα πολύ δουλειά να επιτευχθεί. Προσωπικά δεν έχω νοιώσει ποτέ μίσος ή κάποιος να θέλει να μου κάνει κακό και δεν μου έδειξε κανένας υποτίμηση. Δεν έχω δώσει όμως ποτέ και το δικαίωμα σε κάποιον να με υποτιμήσει ή να με προσβάλει και για να μιλήσει άσχημα για μένα. Από μικρή άκουγα ότι για να καταφέρεις κάτι σα γυναίκα πρέπει κάτι να δώσεις. Εγώ είμαι από τις γυναίκες που πιστεύουν πως με τη σκληρή δουλειά, την επιμονή, την υπομονή, τις σωστές αποφάσεις και πολλούς άλλους παράγοντες, μια γυναίκα μπορεί να τα καταφέρει!
7) Πιστεύεις ότι ο δυναμισμός σου σε βοηθάει στη δουλειά σου και σε ποιους τομείς;
Πιστεύω πως με βοήθησε μόνο θετικά όσον αφορά την αποτελεσματικότητα, στο ότι όταν χτυπώ την πόρτα και η πόρτα ανοίγει, τότε αντιλαμβάνομαι και η ίδια πως ο δυναμισμός είναι ένα προσόν και όχι απλά κομμάτι του χαρακτήρα μου. Όπως σε όλα τα επαγγέλματα, έτσι και στο δικό μου, ένας Ασφαλιστικός Σύμβουλος θα περάσει από χίλια κύματα. Όταν είσαι δυναμικός άνθρωπος μαθαίνεις να κολυμπάς σε αυτά και να επιβιώνεις. Δεν είμαι άνθρωπος που θα εγκαταλείπει ή τα βάζει κάτω, γι’ αυτό έμαθα να πορεύομαι και να ζω με αυτό το χαρακτηριστικό στη ζωή μου και το εφαρμόζω και στη δουλειά μου. Είτε είμαι καλά είτε όχι, κάθε μέρα θα πάω στο γραφείο. Μπορεί να έχω πολλά που με απασχολούν εκτός δουλειάς, αλλά δεν τα αφήνω να με καταβάλουν. Είμαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος και θεωρώ ότι υπάρχουν λύσεις για όλα, αν θέλουμε. Έτσι κι αλλιώς όταν δε δοκιμάσεις το αλάτι, δεν ξέρεις πώς είναι η γεύση της ζάχαρης σωστά;
8) Βιβλία, μαγειρική, θάλασσα Pilates. Από όλα αυτά που κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο πώς θα τα κατάτασσες σε σειρά προτεραιότητας;
Να πω την αλήθεια δεν πάνε με το τι μου αρέσει, αλλά κάποια πράγματα με το τι προκύπτουν στο βαθμό που θα προκύψουν. Η μαγειρική για παράδειγμα, είναι σχεδόν επί καθημερινής βάσεως επειδή μου αρέσει να τρώω μαγειρευτό φαγητό. Απολαμβάνω το ποιοτικό φαγητό, και απολαμβάνω να πηγαίνω να τρώω μόνη μου έξω. Το Pilates είναι δύο φορές την εβδομάδα για λόγους άσκησης και εκτόνωσης. Για τις προσωπικές μου ώρες χαλάρωσης και ηρεμίας, αλλά και όταν βρίσκομαι σε κάποιο δίλημμα, προτιμώ να παίρνω τις αποφάσεις μου με φόντο τη θάλασσα. Όσον αφορά τα βιβλία, κατά την περίοδο της καραντίνας διάβασα αρκετά. Τώρα, λόγω χρόνου μπορεί να μη διαβάσω όσο θα ήθελα, αλλά όταν βρίσκω λίγο χρόνο θα το επιδιώξω. Έχω ανοίξει πολλά βιβλία και περί ορέξεως θα διαλέξω ποιο θα διαβάσω στη συνέχεια. Όταν πάω σε ένα βιβλιοπωλείο, θα δω τον τίτλο του βιβλίου, θα διαβάσω στο οπισθόφυλλο τη μικρή περίληψη και με οδηγεί το ένστικτό μου.
9) Ξέρουμε πως πέρασες πάρα πολλά στη ζωή σου, θέλεις να μας μιλήσεις γι’ αυτό το θέμα και πώς ήρθε και έδεσε με την πορεία σου μέχρι σήμερα;
Θυμάμαι πάρα πολύ έντονα ότι όταν ήμουν μικρή ήθελα πάρα πολύ να μεγαλώσω. Ήθελα να γίνω 18 να πιάσω τη ζωή στα χέρια μου και να φύγω από το σπίτι. Να τονίσω πως μεγάλωσα στο Πισσούρι της Λεμεσού, αλλά η καταγωγή μου είναι από τη Βόρεια Ήπειρο. Ήρθαμε με τους γονείς μου και τον αδερφό μου όταν άνοιξαν τα σύνορα σε πολύ μικρή ηλικία με προορισμό τη Λεμεσό. Προέρχομαι από μια φτωχή οικογένεια, χωρίς καθόλου συγγενείς στην Κύπρο. Τα μόνα άτομα που είχα ήταν οι γονείς μου και ο αδερφός μου. Πέρασα αρκετά χρόνια της ζωής μου σε ένα φτωχικό σπίτι πολύ μικρό με το μπάνιο να βρίσκεται έξω στην αυλή. Παρόλα αυτά έχω τις πιο ωραίες αναμνήσεις σε εκείνο το σπίτι. Από μικρή ηλικία υπήρχε μια έντονη πατριαρχική φιγούρα στο σπίτι, όμως μου άφησε πάρα πολλά θετικά και πάρα πολλά πράγματα τα οποία στην πορεία ήθελα να αλλάξω. Ένιωθα ότι αν μεγάλωνα, θα απαλλαγόμουν από όσα με ενοχλούσαν τότε. Όπως προανέφερα, λόγω του ότι στα 19 μου έπρεπε να δουλεύω και να σπουδάζω παράλληλα αποφάσισα να διεκδικήσω όσα στερήθηκα από την παιδική μου ηλικία. Θυμάμαι τον εαυτό μου, να διστάζω να ζητήσω λεφτά του πατέρα μου για χαρτζιλίκι στην εφηβεία. Όλα ήταν για να γίνουν, και μπορώ να πω πως κάποιες φορές στο παρελθόν «αυτομαστιγώνομουν» για λάθη και επιλογές που έκανα, παρόλα αυτά τα έκανα με το μυαλό που είχα τότε. Σήμερα δε θα τα ξανά έκανα. Σημασία έχει να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη και να είμαστε ανεπίδεκτοι, όχι να λέμε ότι δεν τα πράξαμε. Μου πήρε καιρό να φύγω από το παρελθόν, και ζούσα για πάρα πολύ καιρό στο «χθες» προσπαθώντας να απαντήσω αναπάντητα ερωτήματα. Είμαι πολύ περήφανη για τον εαυτό μου αλλά πάνω απ’ όλα για την οικογένειά μου γιατί με μεγάλωσαν με τον καλύτερο τρόπο που μπορούσαν. Ήξερα γιατί ήθελα να μεγαλώσω και διεκδίκησα όσα στερήθηκα. Δεν έχω κανένα παράπονο από τη ζωή μου. Το μόνο σίγουρα είναι ότι δε μετανιώνω για τίποτα από όσα έζησα και πέρασα μέχρι σήμερα.
10) Από πού αντλούσες τη δύναμη και πώς έχει επηρεάσει αυτό τη δουλειά σου σήμερα;
Πίστη Στο Θεό, πίστη στον εαυτό μου και ότι αυτό που ζω σήμερα, όσο δύσκολο και να φαντάζει, δεν είναι μόνιμο. Πρέπει απλά να δώσουμε χρόνο στο χρόνο. Αν και φημίζομαι πως είμαι ανυπόμονη, εάν δεν είχα την υπομονή που έχω τίποτα δε θα κατάφερνα. Για να βρίσκομαι σήμερα εδώ, με όλα αυτά που έζησα και όλα αυτά που έχω περάσει, η υπομονή μου έπαιξε καθοριστικό ρόλο και ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Το μυαλό είναι μαγνήτης, εκείνα που σκέφτεσαι εκείνα τραβάς. Πρέπει ο κάθε άνθρωπος να θέτει στόχους και να βρίσκει τους τρόπους υλοποίησης τους. Ξυπνώ κάθε πρωί και λέω, είναι μια καινούρια μέρα, μια καινούρια αρχή και φυσικά σκεπτόμενη το αρχαίο ρητό «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» θα τα καταφέρω.
11) Τι θα συμβούλευες κάποιον/α που βιώνει τα ίδια ή αντίξοα με όσα έζησες εσύ;
Να μην τα βάλει ποτέ κάτω. Επέλεξα να πάρω τη ζωή στα χέρια μου και τις πιο δύσκολες αποφάσεις της ζωής μου, τις πήρα μόνη μου. Πραγματικά πιστεύω πως ένας άνθρωπος μπορεί και μόνος του, εάν είναι διαθετειμένος να κάνει τις παραδοχές του. Όλα ξεκινούν από μια ιδέα και ένα όνειρο. Ένα μακρύ ταξίδι ξεκινά με το πρώτο βήμα, και αυτό το βήμα είναι πάντα δύσκολο.
12) Ποιοι είναι οι στόχοι της Μέλπως για το μέλλον;
Ο κορονοϊός μας δίδαξε πως δε μπορούμε να κάνουμε μακροπρόθεσμα σχέδια. Ξυπνάω το πρωί και αφήνω τη διάθεση μου να με οδηγήσει. Από το τι θα φάω μέχρι και στο πού θα πάω. Εκτός από τα προκαθορισμένα σχέδια, αφήνω τη διάθεση μου στη θέση του οδηγού. Η ζωή έχει πολλά σχέδια για εμάς και τα περισσότερα μπορεί να μην είναι αυτά που φανταζόμαστε. Όμως να μην ξεχνάμε ότι «είμαστε οι επιλογές μας». Είμαι προετοιμασμένη για όλα και πλήρως συνειδητοποιημένη πως όλα μπορούν να αλλάξουν ξαφνικά. Δε φοβάμαι πάντως, γιατί ο φόβος δεν είναι κάτι που με χαρακτηρίζει.
«Υπάρχει ο εχέμυθος ο οποίος γνωρίζει και δε μιλά, αλλά αφήνει τους άλλους να καταλάβουν ότι γνωρίζει, και υπάρχει αυτός που γνωρίζει, δε δείχνει ότι γνωρίζει και δε μιλά. Μαγκιά δεν είναι να μη μιλάς, μαγκιά είναι να δείχνεις ότι δε γνωρίζεις. Σε ένα κόσμο που ζούμε για το θεαθήναι, απαιτεί καλλιεργημένους και χαμηλών τόνων ανθρώπους που πατούν τα πόδια τους στη γη.»
-Μέλπω Πρίφτη
Συνέντευξη απο τους:
Ανδρέας Κουτσόλουκας
Αρτέμιος Ψύλλος
Συντονισμός/Επιμέλεια:
Μαργαρίτα Αγαπίου
Αιμίλιος Χατζηλιασή
Comments