Η σημερινή μας συνέντευξη αφορά την Μαρία Χαραλάμπους, μια νέα γυναίκα που ασχολείται με τη δημοσιογραφία. Ένας υπέροχος άνθρωπος με χρυσή καρδιά, που καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή για τις καλές της προθέσεις και το πόσο πολύ νοιάζεται για τον κόσμο. Στη συζήτηση που είχαμε η Μαρία μας μίλησε για πολλά. Τη δημοσιογραφία, την αγάπη της για τα ζώα, για τα όνειρα της και πολλά άλλα. Ευχόμαστε κάθε καλό και κάθε επιτυχία στη Μαρία, και ελπίζουμε να τα ξανά πούμε σύντομα. Καλή ανάγνωση.
Πώς ήρθε η δημοσιογραφία στη ζωή σου και πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με αυτό το επάγγελμα;
Καταρχάς να πω ότι από τον καιρό που ήμουν στο λύκειο, και ίσως και πιο πριν, το επάγγελμα της δημοσιογραφίας υπήρχε στο μυαλό μου. Λόγω του ότι είμαι κοινωνικός άνθρωπος, μου αρέσει πάρα πολύ να γνωρίζω ανθρώπους και καταστάσεις, αλλά ακόμα και να βρίσκομαι στο σημείο που γίνεται ένα περιστατικό, και να μπορώ μετά να πάω για παράδειγμα σε κάποιο άτομο και να του μεταφέρω το τι έγινε. Ήταν ένα πράγμα που με ενθουσίαζε από μικρή, να κρατάω τον κόσμο ενήμερο. Αυτή η συνήθεια που είχα, μου έβαλε στο μυαλό το επάγγελμα της δημοσιογραφίας. Παρόλα αυτά έχω να πω, πως δεν το είδα εξ αρχής πολύ θερμά, διότι στην τρίτη λυκείου, επέλεξα μαθήματα που είχαν κατεύθυνση τη νοσηλευτική. Επίσης πάρα πολλά επαγγέλματα πέρασαν από το μυαλό μου πως θα μου άρεσε να τα ακολουθούσα. Τελειώνοντας το σχολείο, έδωσα τις εξετάσεις για νοσηλευτική, αλλά λόγω εφηβείας δεν ήξερα ακριβώς τι θα έκανα, ακολούθησα μια σχολή αισθητικής. Με το πέρας του πρώτου χρόνου, αντιλαμβάνομαι πως μου αρέσει αυτό το κομμάτι, αλλά θέλω κάτι άλλο! Έτσι πάω πίσω σε αυτό που πραγματικά ήθελα, και στα 19μισι μου σταματάω την αισθητική, άρχισα να εργάζομαι και να διαβάζω παράλληλα, και έδωσα εξετάσεις για δημοσιογραφία, και έτσι πέρασα στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Τι σε ενθουσιάζει περισσότερο στο επάγγελμα του δημοσιογράφου;
Λειτουργώντας το, έχω να πω πως κάθε μέρα είναι διαφορετική. Για παράδειγμα, δουλεύοντας οχτώ ώρες ως δημοσιογράφος, είτε σε κανάλι, είτε σε εφημερίδα, είτε σε site κλπ, υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ τους. Όταν δουλεύεις σε ένα site, ασχολείσαι με όλο το φάσμα ειδήσεων, από πολιτική, κοινωνικά θέματα, αστυνομικά και πολλά άλλα. Το γεγονός ότι κάθε δεκάλεπτο έχει κάτι διαφορετικό, εμένα μου αρέσει πάρα πολύ, διότι είναι μια δουλειά που δεν ξέρεις τι θα βρεις μπροστά σου. Από την άλλη, μου αρέσει πολύ και ότι θα πάρω τις διάφορες απορίες που έχει ο κόσμος, και με κάποιο τηλεφώνημα που θα κάνω ή ένα ρεπορτάζ και μια έρευνα, θα καταφέρω να τους δώσω μια απάντηση. Ως αποτέλεσμα, θεωρώ ότι είναι πολύ ωραίο να δουλεύεις ως δημοσιογράφος γιατί βλέπεις τι έχει ανάγκη ο κόσμος να μάθει, κι έτσι μπορείς να δώσεις ένα αποτέλεσμα ενημέρωσης.
Φαίνεσαι άνθρωπος που του αρέσει να προσφέρει στον κόσμο, ποια η άποψη σου γι’ αυτό;
Νομίζω πως είναι αλήθεια. Όσοι με γνωρίζουν αυτό μου λένε, αλλά δεν το κάνω επειδή πρέπει ή για να ζητήσω κάποιο αντάλλαγμα. Έτσι ήμουν από παιδί και έτσι έμαθα. Κάποτε αυτό είναι καλό και κάποτε κακό, όπως όλα στη ζωή. Επίσης να σου πω ότι, αν μπορούσα να πάρω το χρόνο πίσω, θα έδινα τις εξετάσεις για νοσηλευτική για το λόγο που προείπαμε. Νιώθω μεγάλη χαρά όταν ξέρω ότι προσέφερα ή βοήθησα κάποιον άνθρωπο, και πιστεύω ότι και η νοσηλευτική θα ήταν ένα επάγγελμα που θα μου ταίριαζε.
Τι σημαίνει για σένα η λέξη προσφορά;
Προσφορά για μένα, σημαίνει να μπορείς να δώσεις στον άλλον από το πιο μικρό και το πιο ασήμαντο πράγμα, είτε αυτό είναι υλικό αγαθό, είτε μια συμβουλή, είτε ψυχολογική στήριξη, εκεί και όπου το χρειάζεται. Να ξέρεις ότι από μια απλή πράξη, θα κάνεις καλό σε κάποιον. Για μένα είναι πολύ σημαντικό αυτό, γιατί μπορώ να επιστρέψω πίσω στο σπίτι μου και θα νιώσω ότι προσέφερα στον κόσμο.
Πώς είναι το να είσαι κοινωνικός άνθρωπος, αλλά και να μπορείς να μένεις μόνη σου για να επεξεργαστείς καταστάσεις και γεγονότα;
Για μένα πιστεύω πως αυτό λειτουργά, διότι όταν είμαι στη δουλειά μου, έχω συνεχή επικοινωνία με κόσμο, όπως με άτομα που πρέπει να συνεργαστώ, είτε να πρέπει να πάρω κάποια συνέντευξη, είτε να πρέπει να μιλήσω με αρμόδια άτομα. Αυτή όλη η αλυσίδα της ζωής, κι έπειτα πάω στο σπίτι μου και θέλω να ασχοληθώ με τον εαυτό μου. Δε σημαίνει ότι μπορώ να είμαι όλη μέρα μόνη μου, αλλά ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται χρόνο για τον εαυτό του.
Πώς ήταν η πρώτη σου επαφή μπροστά από τις κάμερες, και πώς το διαχειρίστηκες;
Η πρώτη φορά που βρέθηκα μπροστά σε κάμερα ήταν live! Ήταν σε ένα κεντρικό δελτίο και έπρεπε να παρουσιάσω ένα ρεπορτάζ. Πριν να βγω στην κάμερα, ήταν μια πρόκληση για μένα, διότι ήταν κάτι διαφορετικό. Από τη στιγμή που έκατσα στην καρέκλα μέσα στο στούντιο και είδα την κάμερα να ανοίγει, έχω να πω ότι αγχώθηκα πάρα πολύ. Ήξερα ότι ήταν live και ήθελα κυρίως να ήμουν σωστή, όσον αφορά το λόγο μου πιο πολύ. Ο γραπτός με τον προφορικό λόγο διαφέρουν πολύ. Στο γραπτό λόγο, έχεις το χρόνο και την άνεση να γράψεις, να εξηγήσεις, και να είσαι όσο πιο αναλυτικός μπορείς. Από την άλλη, στον προφορικό λόγο, και λόγω του ότι ήταν η πρώτη εμπειρία σε live μετάδοση, είχα λίγο άγχος όπως είπα, αλλά μόλις αντιλήφθηκα πως δεν ήταν και κάτι τόσο δύσκολο και ήταν μέρος της δουλειάς μου, έγινε συνήθεια. Τα πάντα που θα κάνουμε πρώτη φορά προκαλούν άγχος, αλλά μετά, όλα κυλούν ομαλά.
Ποια πιστεύεις πως χρειάζεται να έχει κάποιος/α για να θεωρείται καλός δημοσιογράφος;
Χρειάζεται να είναι δυναμικός χαρακτήρας, ειλικρινής, αντικειμενικός και να νοιάζεται για το συνάνθρωπο του. Ουσιαστικά ο δημοσιογράφος λειτουργά για το δημόσιο καλό.
Εσύ ποια από αυτά πιστεύεις πως έχεις;
Εγώ πιστεύω πως είμαι δυναμικός χαρακτήρας, προσπαθώ να είμαι πάντα αντικειμενική και ειλικρινής. Δε μου αρέσει καθόλου η παραπληροφόρηση και το ψέμα. Επίσης θυμάμαι στα 16 μου, όταν ερωτήθηκα γιατί θέλω να γίνω δημοσιογράφος, απάντησα ότι θέλω να βγαίνω να λέω στον κόσμο την αλήθεια. Θεωρώ πως προσπαθώ να έχω όλα τα χαρακτηριστικά, τώρα το κατά πόσο το καταφέρνω είναι στην προσωπική κρίση του καθενός. Στη δημοσιογραφία όπως σε πολλά επαγγέλματα, δε μπορείς να ευχαριστήσεις τους πάντες.
Ποιο κομμάτι του χαρακτήρα σου πιστεύεις ότι βοήθησε περισσότερο η ενασχόληση σου στο επάγγελμα;
Το επάγγελμα του δημοσιογράφου χρειάζεται «γερό στομάχι». Θα κληθείς δυστυχώς να μάθεις και να γράψεις για πράγματα που ούτε ήθελες να φανταστείς, όπως για παράδειγμα για το βιασμό ενός ανήλικου, κάποια δολοφονία. Πιστεύω ότι η ενασχόληση μου με το επάγγελμα της δημοσιογραφίας με έκανε πιο δυνατό και πιο σκληρό άνθρωπο, αλλά και πιο υπομονετικό. Επίσης με βοήθησε πολύ σε προσωπικό επίπεδο, στο γεγονός πως πριν αν ήμουν λίγο ντροπαλή, τώρα δεν είμαι καθόλου!
Ποια ήταν η πιο δύσκολη κατάσταση που αντιμετώπισες σήμερα ως δημοσιογράφος;
Έχω αρκετά να θυμάμαι δυστυχώς ή ευτυχώς. Αυτό όμως που με πείραξε περισσότερο, ήταν όταν έπρεπε να μεταδώσω το θάνατο ενός ανθρώπου τον οποίο γνώριζα και ήταν στο προσωπικό μου περιβάλλον. Η αντιμετώπιση ήταν δύσκολη. Στην αρχή δυσκολεύτηκα να το πιστέψω. Ήταν ένα θανατηφόρο ατύχημα και ψάχνοντάς τα γεγονότα, από το πού έγινε, ποια ήταν τα εμπλεκόμενα άτομα και σιγά σιγά όπως δούλευα, συνειδητοποίησα ότι είναι ένα άτομο το οποίο γνώριζα καλά. Έπαθα σοκ, αλλά μπορώ να πω ότι το διαχειρίστηκα σωστά αρκετά γρήγορα. Είπα στον εαυτό μου, «Μαρία πρέπει να είσαι ψύχραιμη και να αντιμετωπίσεις τα γεγονότα ως έχουν». Με καλούσε το καθήκον να κάνω τη δουλειά μου, κι ας ήμουν επηρεασμένη από το γεγονός.
Πιστεύεις ότι υπάρχει σεξισμός και διάκριση στο επάγγελμα του δημοσιογράφου; Βίωσες ποτέ τέτοιου είδους συμπεριφορές υποτίμησης και σεξισμού;
Ευτυχώς δε βίωσα ποτέ τέτοιου είδους συμπεριφορές. Καταδικάζω οποιαδήποτε συμπεριφορά σεξισμού, όχι μόνο στα θέματα εργασίας αλλά και γενικότερα. Δεν έχει να διαφέρει σε οποιοδήποτε θέμα μια γυναίκα από ένα άνδρα. Επίσης, θεωρώ πως ένα θετικό της σημερινής εποχής είναι ότι σε σύγκριση με τις προηγούμενες εποχές, είναι η αναβάθμιση της γυναίκας. Η γυναίκα σήκωσε το ανάστημα της για το καλό όλων των γυναικών. Έχουμε όμως και μεγάλο δρόμο μπροστά μας για να βελτιωθούμε και πιστεύω πως πολλά πράγματα γίνονται για το θεαθήναι και όχι γιατί το πιστεύουν πραγματικά. Δεν είναι όλοι φυσικά, διότι υπάρχει και μεγάλη μερίδα ανθρώπων που μάχεται για την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών παρόλο που υπάρχουν πολλές δυσκολίες.
Υστερούμε κάπου σαν Κύπρος στο δημοσιογραφικό τομέα, και αν ναι, πώς πιστεύεις ότι μπορούμε να βελτιωθούμε;
Κατά την άποψη μου, είμαστε σε πολύ καλό δρόμο δημοσιογραφικά. Θεωρώ ότι όλοι οι συνάδελφοι δημοσιογραφικά, ανεξαρτήτως του μέσου που εργάζονται, λειτουργούν με βάση τα εφόδια και τα εργαλεία που τους δίνονται. Πιστεύω όμως, ότι υστερούμε σε πολλά κομμάτια υιοθέτησης προτύπων του εξωτερικού. Η δημοσιογραφία στην Κύπρο χρειάζεται αυτό το κομμάτι. Χρειάζεται μεγαλύτερη ελευθεροτυπία στα θέματα που ασχολείται και θίγει ένας δημοσιογράφος. Για παράδειγμα, πρέπει να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου. Στην Κύπρο, υπάρχει μεγάλη μερίδα πολιτών που δεν εμπιστεύεται τους δημοσιογράφους και θεωρεί πως ασκούνται με συμφέροντα το μέσο στο οποίο εργάζονται. Είμαστε σε καλό δρόμο πιστεύω, δε θέλω να το μηδενίσω και ούτε να πω πως είναι όλα τέλεια. Πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε το συμφέρον, και να μη σκεφτόμαστε πως βγάζοντας προς τα έξω ένα θέμα, θα πλήξουμε κάποιο άτομο, ή ένα οργανισμό ή ένα κόμμα κλπ, και να αφήσουμε τους εξωτερικούς παράγοντες που πιέζουν προς τα έξω.
Αν είχες την ευκαιρία να πάρεις συνέντευξη από ένα συγκεκριμένο άνθρωπο στον κόσμο, ποιος θα ήταν και γιατί;
Θα ήθελα να πάρω συνέντευξη από κάποιο άτομο το οποίο δεν είναι δημόσιο πρόσωπο, αλλά και από την άλλη θα ήθελα να πάρω συνέντευξη από τον Elon Musk. Θεωρώ ότι ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο, όπου το κομμάτι της τεχνολογίας και η δυναμική του διαδικτύου επηρέασε τις ζωές από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο. Βλέπουμε ότι είναι ένα ισχυρότατο κομμάτι που κρατάνε στα χέρια τους οι άνθρωποι, που κάποτε τους βγαίνει σε καλό και κάποτε σε κακό. Επίσης είναι μια δυναμική, η οποία θα γίνει πιο ισχυρή και τα επόμενα χρόνια, διότι αν φανταστούμε πώς επιδρά η τεχνολογία και το διαδίκτυο στη ζωή ενός ανθρώπου, δε μπορώ να φανταστώ τι άλλο μπορεί να μας προσφέρει με τη ραγδαία εξέλιξή της και ανάπτυξή της. Έτσι, θα ήθελα να μιλήσω με τον Elon Musk, για να δω τις πτυχές της σκέψης του, προσπαθώντας να αντιληφθώ τους στόχους του και να καταλάβω το πώς βιώνει όλο αυτό που προσφέρει στην ανθρωπότητα.
Αν δεν επέλεγες το επάγγελμα του δημοσιογράφου τι θα επέλεγες;
Θα ήθελα να ήμουν ψυχολόγος! Ο λόγος είναι γιατί θα ήθελα να μπορώ να στηρίζω ψυχολογικά, άτομα που το έχουν ανάγκη.
Τι άλλο μπορείς να πεις πως είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου και πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο;
Αγαπώ πάρα πολύ τη φύση και τα ζώα. Θεωρώ ότι είναι δύο τεράστια αγαθά που έχουμε, τα οποία θα έπρεπε να παίρνουμε παραδείγματα μέσα από αυτά, για να βελτιωνόμαστε σαν άνθρωποι. Στον ελεύθερο μου χρόνο μου αρέσει πάρα πολύ η εξόρμηση στη φύση, να φωτογραφίζω και να απεικονίσω τη φύση, που είναι ένα δώρο Του Θεού.
Ποιοι είναι οι στόχοι και τα όνειρα της Μαρίας Χαραλάμπους για το μέλλον;
Θέλω να βλέπω τον εαυτό μου σε ένα επάγγελμα που με γεμίζει, επίσης επειδή είμαι άνθρωπος της οικογένειας, θα ήθελα να κάνω κι εγώ τη δική μου οικογένεια. Όνειρο μου είναι εν έτη 2023 να σταματήσουμε να βλέπουμε πολέμους στον κόσμο και τόσες απώλειες ανθρώπινων ζωών. Επίσης θα ήθελα να δω μια κοινωνία καλύτερη, με περισσότερη αγάπη προς τον κόσμο και να σταματήσουν οι κακοποιήσεις ανθρώπων και ζώων. Όσον αφορά την Κύπρο μας, θα ήθελα να τη δω σε μια καλύτερη κατάσταση, σε όλους τους τομείς, και ως εγγονή αγνοούμενου, να μην ξεχνάμε το τι πέρασε και τι περνά ακόμα η πατρίδα μας.
Συνέντευξη:
Ανδρέας Κουτσόλουκας
Συντονισμός/Επιμέλεια:
Αιμίλιος Χατζηλιασή
Comments