Η σημερινή συνέντευξη αφορά την Στέλλα Κουλούκουσα. Η Στέλλα, είναι μια νεαρή Ελληνίδα που ζει στην Κύπρο και ασχολείται επαγγελματικά με τα ντραμς και τη μουσική. Όταν διαβάσει κάποιος μόνο αυτό, αντιλαμβάνεται πόσο διαφορετική είναι η σημερινή συνέντευξη. Η Στέλλα μας μιλά για την απόφαση της να ασχοληθεί με τα ντραμς, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, η απόφαση να έρθει στην Κύπρο, το ντραμς στη ζωή της, και πολλά άλλα. Ευχαριστούμε από καρδιάς την Στέλλα και τις ευχόμαστε κάθε καλό στην πορεία της. Καλή ανάγνωση.
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική και πώς ήρθαν τα ντραμς στη ζωή σου;
Ξεκίνησα τη μουσική από τα 9, όταν έκανα μαθήματα κλασσικής κιθάρας. Τα ντραμς ήρθαν εντελώς τυχαία στη ζωή μου, διότι ήθελε να ξεκινήσει η μεγαλύτερη μου αδερφή. Ζήλεψα τότε, και είπα πως θέλω να αρχίσω κι εγώ (γέλια). Η αδερφή μου σταμάτησε τα μαθήματα ένα χρόνο μετά, αλλά εγώ συνέχισα. Δεν ήταν «έρωτας από την πρώτη ματιά» για να είμαι ειλικρινής, ήρθε πολύ σταδιακά. Η αγάπη για τα ντραμς ξεκίνησε από τον πρώτο μου δάσκαλο, ο οποίος άρχισε να μου βάζει το μικρόβιο της μουσικής και στα 17 μου είπα ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου, θέλω να γίνω μουσικός.
Πριν τα 17 σου τι είχες στο μυαλό σου ότι θα ήθελες να ασχοληθείς; Και πώς αντέδρασαν οι δικοί σου άνθρωποι;
Δεν είχα κάτι σίγουρο η αλήθεια είναι. Με το που πλησίαζαν οι Πανελλήνιες έβλεπα το κενό! Πήρα τότε τη μεγάλη απόφαση να ασχοληθώ με τη μουσική. Όσον αφορά την αντίδραση των γονιών μου, είμαι πάρα πολύ τυχερή διότι υπήρξε μεγάλη στήριξη από την πλευρά τους. Ήθελαν να περάσω μια άλλη σχολή για να έχω μια δεύτερη επιλογή αλλά ήταν δίπλα μου.
Τι ακολούθησε όταν τελείωσες το σχολείο και πήγες για σπουδές;
Πέρασα στο Πάντειον στην Ελλάδα Διεθνών και Ευρωπαϊκών σπουδών και τρία χρόνια μετά στα 21 μου, έγινα δεκτή στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας για μουσικές σπουδές. Οι σπουδές που έκανα πριν πάω για μουσικές σπουδές, καταλάβαινα ότι δεν ήταν για μένα. Αντί να πηγαίνω στα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο, ήμουν στο σπίτι και μελετούσα μουσική.
Πώς πήρες την απόφαση να κάνεις το μεγάλο βήμα και να αλλάξεις σπουδή;
Επέλεξα να αλλάξω σπουδή, διότι θεωρώ ότι στις εποχές που ζούμε, για να μάθουμε ενδελεχή μουσική, δεν είναι απλά να πάρουμε ένα όργανο και να παίζουμε. Έχει έρθει μια εποχή που πρέπει να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας και μέσα από αυτές να μπορέσουμε να δούμε τι άλλα πεδία μπορούν να ανοίξουν. Μέσα από αυτό θεώρησα ότι έπρεπε να κάνω μουσικές σπουδές για να επιτευχθεί αυτό. Είναι ένας τρόπος να διευρύνεις τις γνώσεις σου, αλλά φυσικά και δεν είναι αναγκαίο να σπουδάσεις μουσική για να είσαι καλός μουσικός. Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι οι οποίοι δεν έχουν σπουδάσει μουσική και είναι εξαιρετικοί.
Γιατί επέλεξες την Κύπρο ως προορισμό σπουδών; Και πώς ήταν η μετάβαση από Ελλάδα στην Κύπρο;
Επέλεξα την Κύπρο λίγο τυχαία. Έκανα αιτήσεις στην Αγγλία και όταν περίμενα να μου απαντήσουν, έρχεται η αδερφή μου και μου λέει ότι υπάρχουν μουσικές σπουδές και στην Κύπρο. Δεν είχα φίλους ή συγγενείς εδώ, έκανα τελικά την αίτηση, έγινα δεκτή και αποφάσισα να έρθω. 8 χρόνια μετά είμαι ακόμα εδώ όπως λέει και το τραγούδι. Χρωστάω πολλά στην αδερφή μου τελικά! (γέλια!) Ήρθα στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας και σπούδασα μουσική με κατεύθυνση στο Jazz Performance με πρωτεύων όργανο τα ντραμς. Όσον αφορά την μετάβαση, επειδή δεν είμαι από την Αθήνα και είμαι από μια μικρή κωμόπολη, η μετάβαση ήταν πιο ομαλή. Θέλω να πω ότι η Λευκωσία είναι μεν μεγαλούπολη, αλλά δεν είναι το χάος της Αθήνας. Πολλοί Αθηναίοι που ήρθαν στην Κύπρο, δυσκολεύτηκαν να προσαρμοστούν στα κυπριακά δεδομένα. Για μένα η μετάβαση ήταν πολύ πιο εύκολη.
Πόσο αντιλαμβανόμαστε τη Jazz εδώ στην Κύπρο και πώς πήρες απόφαση ότι αυτό είναι το είδος μουσικής που θέλεις να ασχοληθείς παράλληλα με τα υπόλοιπα που ασχολείσαι;
Θα ξεκινήσω ανάποδα την απάντηση. Δε μπορώ να πω ότι είμαι τζαζ μουσικός. Λέω ότι είμαι μουσικός, απλά έτυχε να κάνω μια ειδίκευση σε αυτό το είδος μουσικής στο πτυχίο μου. Όσον αφορά τη τζαζ στην Κύπρο, δε μπορώ να πω πως είμαι η κατάλληλη να απαντήσω για να είμαι ειλικρινής, αλλά θα μπορούσε η σκηνή να είναι πιο μεγάλη. Στην Κύπρο αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι υπάρχουν πάρα πολύ καλοί μουσικοί οι οποίοι δεν είναι εδώ. Θα μπορούσαν να υπάρχει πολύ καλή τζαζ σκηνή.
Πιστεύεις ότι στην Κύπρο και στην Ελλάδα υπάρχει μουσική παιδεία σε σχέση με άλλες χώρες του εξωτερικού;
Στην Κύπρο όπως σου είπα και πριν το έχετε πάρα πολύ με τη μουσική. Στην Ελλάδα δεν είναι τόσο συχνό οι γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους να μάθουν μουσική. Όσον αφορά τη μουσική παιδεία, θα μπορούσε να είναι και καλύτερα στην Κύπρο διότι έχετε τη μουσική στο αίμα σας. Επίσης, γενικότερα το ακροατήριο δε μπορείς να το κοροϊδέψεις. Διότι αυτιά έχει και ακούει και δε μπορεί να ξεγελαστεί. Αν κάτι πάει λάθος θα το αναγνωρίσει. Τώρα για τη μουσική εκπαίδευση, σίγουρα υπάρχουν άτομα που κάνουν τρομερή δουλειά όπως όλα τα επαγγέλματα.
Ασχολείσαι με ένα μουσικό όργανο που ο περισσότερος κόσμος το έχει συνδέσει στο μυαλό του με τους άνδρες. Ένιωσες την απαξίωση ή την υποτίμηση από τον κόσμο ή από συναδέλφους σου επειδή ασχολείσαι με τα ντραμς;
Είμαι από τις τυχερές διότι μπροστά μου τουλάχιστον δεν έχω ακούσει ή βιώσει ποτέ σεξιστικό σχόλιο του τύπου «Α τώρα εσύ παίζεις ντραμς, σιγά!». Τώρα πίσω από την πλάτη μου δεν ξέρω τι γίνεται. Δεν αντιλήφθηκα ποτέ καμιά υποτίμηση από τον κόσμο ή από συναδέλφους μου. Ο καθένας ανεξαρτήτως επαγγέλματος έχει κάποιες απόψεις. Απλά το τονίζω ότι είμαι πολύ τυχερή γι’ αυτό και δεν μου πέρασε καν από το μυαλό ότι ασχολούμαι με ένα όργανο που μπορεί να είναι «ανδροκρατούμενο» ή να παίζεται κατά βάση από άνδρες. Επίσης δεν ένιωσα ότι συναγωνίζομαι κάποιον ή κάποια συνάδελφο. Θέλω απλά να κάνω αυτό που αγαπώ.
Πώς πήρες την απόφαση να μείνεις μόνιμα στην Κύπρο;
Καταρχάς να πω ότι την Κύπρο την αγαπώ πάρα πολύ και τη νιώθω πραγματικά σα δεύτερη χώρα μου. Επίσης, στην Ελλάδα δεν το έβλεπα και πολύ να μείνω εκ των προτέρων, ήθελα να φύγω. Όμως δεν έβλεπα την Κύπρο ως προορισμό, διότι όπως σου είπα, δεν είχα κάποια σύνδεση με την Κύπρο, είτε οικογενειακό, είτε από το φιλικό περιβάλλον. Έμεινα στην Κύπρο επειδή τη λάτρεψα. Ναι είναι δύσκολο, αλλά παντού δύσκολα είναι. Δε θα μου εγγυηθεί κανείς ότι αν ήμουν στην Αμερική για παράδειγμα, θα έπαιζα για τη Beyonce ή την Shakira! Στην Κύπρο με κέρδισε επειδή οι ρυθμοί είναι πιο χαλαροί και δεν είναι το στρες της μεγαλούπολης.
Πιστεύεις ότι υπάρχει μέλλον στην Κύπρο για ένα μουσικό για να κάνει καριέρα ή πρέπει να φύγει στο εξωτερικό για να πετύχει τους στόχους του;
Θα μπορούσε να τα καταφέρει στην Κύπρο αλλά χρειάζεται πάρα πολύ δουλειά. Πρέπει να έχει ανοιχτό το οπτικό του πεδίο και να είναι διατεθειμένος να δουλέψει. Πιστεύω ότι μπορούν να γίνουν πάρα πολύ ωραία πράγματα στην Κύπρο, απλά πρέπει να γίνει η αρχή. Επίσης πιστεύω πως στην Κύπρο δεν υπάρχει ταβάνι. Μπορεί κάποιος να θέλει να διδάσκει μουσική στα σχολεία και στα ωδεία και να τα καταφέρει και να τον γεμίζει. Μπορεί κάποιος να θέλει να ασχοληθεί με τη σύνθεση και να έχει έδρα του την Κύπρο και να κάνει δουλειές και αλλού. Υπάρχουν πολλές επιλογές και υπάρχει ελπίδα. Δε σημαίνει ότι ένας μουσικός θα παίζει μόνο στα μπαράκια και στις ταβέρνες. Πρέπει να κινητοποιηθούμε κι εμείς λίγο όμως. Έχω ακούσει πολλές φορές «Καλά τι κάθεσαι και κάνεις στην Κύπρο» αλλά δεν τους έβαλα ποτέ υπόψιν.
Αγαπημένο είδος μουσικής που σου αρέσει να ακούς και ποιο είναι το αγαπημένος σου είδος να παίζεις;
Θα σου πω είδος μουσικής που δε μπορώ να παίζω μου είναι πιο εύκολο. Είναι η μέταλ διότι δεν το έχω καθόλου διότι δεν είναι το στοιχείο μου. «Μεταλού» δεν ήμουν ποτέ. (γέλια!) Μπορώ να ακούσω μέχρι κάποια είδη της μέταλ όμως. Απολαμβάνω να παίζω τζαζ, ροκ, και ποπ. Ακόμα και ελληνικά παραδοσιακά αλλά και πιο σύγχρονα. Εξαρτάται πάντα από τη διάθεση. Δε μπορώ να μείνω σε ένα και να πως έχω το αγαπημένο μου.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου μουσικός και ποιος ο αγαπημένος σου ντράμερ;
Ο αγαπημένος μου ντράμερ είναι ο Jojo Mayer και η αγαπημένη μου μουσικός είναι η Μαρία Κάλλας. Είναι πρότυπο για μένα και σαν τραγουδίστρια/ερμηνεύτρια αλλά και σαν άνθρωπος. Κάποιος είχε να πει ότι η όπερα χωρίζεται σε προ-Κάλλας και μετά-Κάλλας εποχή, και όταν το έμαθα έμεινα άναυδη. Ο επαγγελματισμός και η πειθαρχεία που είχε σαν καλλιτέχνης με επηρέασε πάρα πολύ, ανεξάρτητα από το ταλέντο και το όνομα που είχε. Η παρουσία στη σκηνή ήταν εξωπραγματική, δεν μπορείς να την ακούς και να μην έχεις το βλέμμα σου καρφωμένο πάνω της.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι και ποιο είναι το «guilty pleasure song»;
Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το Africa των Toto και guilty pleasure ό,τι έχει να κάνει με Brittney Spears! (γέλια!)
Πιστεύεις ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ Κυπρίων και Ελλαδιτών καλλιτεχνών όσον αφορά τη μουσική καλλιέργεια; Πόσο κοντά είμαστε;
Πιστεύω ότι λόγω του διαδικτύου και μπορούμε να μάθουμε ό,τι θέλουμε, γι’ αυτό δεν πιστεύω ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά. Αν κάποιος θέλει να ψαχτεί μουσικά τότε μπορεί να το κάνει. Στην Κύπρο και στην Ελλάδα υπάρχουν σκηνές παρόμοιες και δεν θεωρώ ότι υπάρχει τόσο μεγάλη απόκλιση. Υπάρχουν και κάποιοι που θα σου πουν «τι είναι αυτά που παίζεις;» και αυτοί υπάρχουν και στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Μετράει και από τη θετική και από την αρνητική πλευρά.
Τι αποκομίζεις όταν διδάσκεις μουσική στους μαθητές σου και ποια είναι τα συναισθήματα που παίρνεις μέσα από τη διδασκαλία;
Καταρχάς θέλω να πω ένα τεράστιο συγγνώμη σε όποιο καθηγητή είχα στη ζωή μου! (γέλια!) Άρχισα να διδάσκω μουσική το 2018, διότι είναι και αυτό ένα κομμάτι της μουσικής που πρέπει να υπάρχει. Επίσης μπορείς να συμπληρώσεις στο εισόδημά σου μέσα από αυτό, διότι η μουσική δεν είναι μόνο τα lives. Θέλω να είμαι ευέλικτος άνθρωπος διότι δεν ξέρεις ποτέ τι θα τύχει. Παλιά έλεγα πως δε θα διδάξω μουσική, μέχρι που το έκανα και μου άρεσε. Στο τέλος της ημέρας κατάλαβα ότι πιο πολλά μαθαίνω εγώ παρά ο μαθητής. Ο κάθε άνθρωπος, διότι διδάσκω σε διάφορες ηλικίες, χρειάζεται διαφορετική μεταχείριση και μπορεί να χρειαστεί να εξηγήσεις στον καθένα με διαφορετικό τρόπο. Μαθαίνω κι εγώ να είμαι προσαρμοστικός, και προσαρμόζεσαι με το χαρακτήρα, το ταλέντο και τις γνώσεις του κάθε μαθητή. Μπορεί να πάρεις ένα μαθητή από το μηδέν και ανάλογα με το πόσο τραβάει να κάνεις και την αντίστοιχη διδασκαλία. Είναι τεράστιο συναίσθημα να ξέρω ότι έδωσα τη σπίθα σε κάποιον για να ασχοληθεί με τη μουσική! Το γεγονός ότι συναναστρέφομαι με τις νεότερες γενιές είναι υπέροχο.
Τι είναι η μουσική τεχνολογία και πώς ασχολήθηκες με αυτό το κομμάτι;
Η μουσική τεχνολογία είναι τεράστιο πεδίο και μια επιστήμη από μόνη της. Καλύπτει πολλά φάσματα της μουσικής από την ηχοληψία, το πεδίο του sound engineer μέχρι και από τις ηχογραφήσεις. Ασχολήθηκα με αυτό το κομμάτι γιατί ήταν αυτό που φοβόμουν περισσότερο, και λόγω αυτού το γεγονότος, είπα ότι αυτό θα κάνω! Για να κάνω το μεταπτυχιακό μου πηγαινοερχόμουν στην Ελλάδα μια φορά την εβδομάδα και διαμόρφωνα το πρόγραμμα μου ανάλογα. Ήταν εξουθενωτικό αλλά το απολάμβανα.
Ποια είναι τα συναισθήματα σου όταν θα παίξεις σε ζωντανά μπροστά στο κοινό;
Πριν ξεκινήσω με λούζει κρύος ιδρώτας από το άγχος ανεξαρτήτως πόσα άτομα είναι στο κοινό, αλλά μόλις ξεκινήσω να παίζω τέλειωσε. Οι ζωντανές εμφανίσεις είναι το μεράκι μου, το απολαμβάνω και θέλω να αρέσει στον κόσμο. Όταν ο κόσμος το ευχαριστιέται, το ευχαριστιόμαστε κι εμείς που είμαστε στη σκηνή. Μια νύχτα παίξαμε σε ένα μαγαζί στη Λευκωσία και κάναμε opening στη Ματούλα Ζαμάνη και έτυχε και τη γνώρισα. Εγώ έμεινα στα παρασκήνια να την ακούσω και το απόλαυσα.
Με ποιον καλλιτέχνη θα ήθελες να συνεργαστείς;
Με την Καίτη Γαρμπή! Τη γουστάρω πάρα πολύ την Καίτη και θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί της. Στο πιο έντεχνο, θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου γιατί γράφει υπέροχα τραγούδια, και τον Γιάννη Διονυσίου από την Κύπρο. Είναι ένας εξαιρετικός τραγουδιστής, όταν τον άκουσα ξετρελάθηκα.
Ποιοι είναι η στόχοι της Στέλλας για το μέλλον;
Οι στόχοι μου για το μέλλον είναι να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ και κάποια φάση στο μέλλον να βγάλω ένα δίσκο μου. Από εκεί και πέρα την υγειά μας να έχουμε και τα υπόλοιπα έρχονται.
Συνέντευξη απο τους:
Ανδρέας Κουτσόλουκας
Συντονισμός/Επιμέλεια:
Αιμίλιος Χατζηλιασή
Comments