Ο Παναγιώτης Τρισόκκας είναι ένας άνθρωπος με πολλές ασχολίες. Οι περισσότεροι από εμάς τον ξέρουμε μέσα από την μακρόχρονη ασχολία του με την Καλαθοσφαίριση. Με αυτή τη συνέντευξη θα μάθουμε περισσότερες πτυχές για τον Παναγιώτη, και πράγματα για τον αείμνηστο πατέρα του που διετέλεσε σχεδόν 30 χρόνια ως Κοινοτάρχης στο Λιοπέτρι μέχρι και την τελευταία μέρα της ζωής του. Η ομάδα του Business Status Blog ευχαριστά τον Παναγιώτη για την πολύ ωραία συνέντευξη που μας παραχώρησε.
1. Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την Καλαθοσφαίριση;
Μεγάλωσα στο Λιοπέτρι και με μια παρέα φίλων αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια ομάδα, τους Crocodiles όπου παίζαμε στο ανοιχτό γήπεδο Λιοπετριού γιατί δεν υπήρχε κλειστό γήπεδο ακόμη εκείνη την περίοδο. Το 2011, δημιουργήθηκε το κλειστό γήπεδο από τότε τον κοινοτάρχη Λιοπετριού, Κυριάκο Τρισόκκα. Όταν πήγα γυμνάσιο, υπήρχε προπονητής στο μπάσκετ και αποφάσισα να ενταχθώ στην ομάδα αν και ήμουν ο μικρότερος. Τότε με τραβούσε το ποδόσφαιρο και παρακολουθούσα αγώνες της ομάδας Αχυρώνας Λιοπετριού. Αργότερα στην Ένωση Νέων Παραλιμνίου μου δόθηκε η πρόταση να συμμετάσχω στην ομάδα μπάσκετ όπου ο προπονητής είδε ότι μπορώ να φτάσω πολύ ψηλά, μέχρι και την εθνική ομάδα. Από εκεί ξεκίνησε η πορεία μου στην καλαθοσφαίριση. Όταν άρχισα το 1997 να μπαίνω στον κόσμο του μπάσκετ, τότε θεώρησα ότι θα μπορούσα να κάνω καριέρα ως καλαθοσφαιριστής. Αν και οι γονείς μου ήθελαν να ακολουθήσω την Ιατρική ως άριστος μαθητής που ήμουν, εγώ επέλεξα το επαγγελματικό μπάσκετ και δεν το μετανιώνω καθόλου.
2. Απ’ όλες τις ομάδες που αγωνίστηκες, σε ποιά έζησες τις πιο αξέχαστες στιγμές;
Είναι πολλές οι αξέχαστες στιγμές, αλλά η Ένωση Νέων Παραλιμνίου είναι η ομάδα που μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω αυτό που ήθελα, δηλαδή να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα. Είναι η ομάδα που βρίσκομαι τώρα ως τεχνικός διευθυντής τόσο στις ακαδημίες όσο και στην πρώτη ομάδα. 14 χρόνια στον Κεραυνό πέρασα πολύ καλά, στην ΑΕΚ 3 χρόνια όπου πέρασα απίστευτα. Από κάθε ομάδα είχαμε αρκετές σημαντικές προκρίσεις αλλά εξίσου σημαντικές στιγμές ήταν στα παιχνίδια,στα ταξίδια, στα αποδυτήρια και οι συμπαίκτες. Κάποιες φορές θέλεις να τα ξαναζήσεις αλλά δυστυχώς ο χρόνος είναι αμείλικτος.
3. MVP τελικού κυπέλλου, Άριστος Αθλητής, 8 φορές All Star player, 5 Super Cup, 4 πρωταθλήματα, 7 κύπελλα, 4 χρυσά ΑΜΚΕ και με το Frederick, αργυρό και χάλκινο σε Ευρωπαικές Πανεπιστημιάδες. Ποιό απ’ όλα ξεχωρίζεις;
Ξεχωρίζω το χρυσό μετάλλιο ΑΜΚΕ, οπού ήταν το χρυσό μετάλλιο στο Λουξεμβούργο διότι πήγαμε χωρίς προετοιμασία μέσα στην οικονομική κρίση που ταλαιπωρούσε την Κύπρο. Η αποστολή του Λουξεμβούργου με προπονητή τον coach Γιανναρά ετοιμάστηκε κυριολεκτικά την τελευταία εβδομάδα με 4-5 προπονήσεις. Eνώ το Λουξεμβούργο γνώριζε ότι θα έπαιζε μαζί μας βάση δυνατοτήτων, μας άφησαν τελευταίους και εμείς χρησιμοποιήσαμε τα πρώτα μας παιχνίδια σαν φιλικά για να προετοιμαστούμε για το τελευταίο παιχνίδι. Το Λουξεμβούργο στο τελευταίο παιχνίδι είχε 5.000 κόσμο, πάρα πολύ καλούς παίκτες, και τους κερδίσαμε και πήραμε το χρυσό. Ήταν κάτι το απίστευτο και το κατάλαβα όταν πηγαίναμε στα αποδυτήρια και είδα παιδιά που ήταν χαμηλών τόνων να πανηγυρίζουνε έξαλα. Ήταν κάτι το ανεπανάληπτο!
4. Πως ήταν η εμπειρία σου ως λαμπαδηδρόμος στους Ολυμπιακούς Αγώνες;
Ήταν κάτι το απίστευτο! Δεν έχουν πολλοί αθλητές την ευκαιρία να ζήσουν αυτή την μοναδική εμπειρία. Το γεγονός ότι ήμουν ένας από αυτούς τους αθλητές που έζησαν αυτό το γεγονός, με κάνει να νιώθω ότι η προσφορά μου στον αθλητισμό και στην καλαθοσφαίριση, είχε νόημα.
5. Πώς βιώνεις τώρα την εμπειρία ως προπονητής των μικρών στην ΕΝΠ;
Κατ’ακρίβεια είμαι τεχνικός διευθυντής αλλά αν ήθελα να γινόμουν επαγγελματίας προπονητής θα γινόμουν. Προτιμώ να είμαι στην θέση που βρίσκομαι τώρα για να βοηθήσω με τις γνώσεις μου και να οργανώσω την κατάσταση, παρά να είμαι ο προπονητής. Λόγω έλλειψης προπονητών εκτελώ και τα χρέη προπονητή στις ακαδημίες. Δεν με χαλά η καθημερινή τριβή με τα παιδιά! Με βοηθάει να γίνομαι καλύτερος και προσωπικά, τα παιδιά με βοήθησαν να γίνω καλύτερος. Αγαπώ τα παιδιά με τον δικό μου ξεχωριστό τρόπο, ξέρουν ότι έχουν την αγάπη μου και τον σεβασμό μου και ότι είμαι εκεί στα δύσκολα. Μέσα στο γήπεδο είμαι ο coach ο Τρισόκκας. Έχω και εγώ τις αδυναμίες μου όπως όλοι οι προπονητές αλλά έξω από το γήπεδο είμαι ο Παναγιώτης. Όποτε με χρειαστούν κάτι είμαι εδώ, μπορώ να τους βοηθήσω σε ό,τι χρειαστούν και είμαι εδώ στα δύσκολα για οποιοδήποτε παιδί και γονιό χρειαστεί την βοήθεια μου.
6. Η προπονητική σε γεμίζει όπως σε γέμιζε σαν παίκτης στο παρκέ;
Είναι ένα άλλο συναίσθημα, πραγματικά σε κάποια παιχνίδια ειδικά στους άνδρες θέλω πολύ να μπω μέσα στο γήπεδο. Δυστυχώς έχει πέσει το επίπεδο τόσο των Κύπριων καλαθοσφαιριστών αλλά και των ξένων που έρχονται στην Κύπρο. Ακούμε έντονα ότι ακόμα και στην ηλικία των 40 ετών θα μπορούσαμε να παίζουμε ακόμα μπάσκετ. Αυτό με χαροποιεί γιατί δεν με ξέχασαν. Όσο είσαι ενεργός σε θυμούνται όλοι αλλά όταν τελειώσει η καριέρα σου είναι το πώς την διαχειρίζεσαι και αρκετά παιδιά δεν μπορούν να διαχειριστούν ότι τελείωσαν την καριέρα τους. Δεν είναι στα φώτα της δημοσιότητας, δεν ασχολούνται μαζί τους οι δημοσιογράφοι και έτσι αρκετοί αθλητές έρχονται αντιμέτωποι με την κατάθλιψη και δυσκολεύονται να το αντιμετωπίσουν. Εγώ φρόντισα από νωρίς να γεμίσω τις ώρες μου μετά από το μπάσκετ αλλά πρέπει να είσαι και έτοιμος. Κάποιες φορές, σίγουρα θέλω να μπω στο γήπεδο να παίξω επειδή βλέπω παιδιά να κάνουν κινήσεις οι οποίες είναι λανθασμένες, οι οποίες είναι βασικές στο μπάσκετ αλλά προσπαθούμε οι προπονητές να μάθουμε τα βασικά στα παιδιά έτσι ώστε όταν έρθει η ώρα να βοηθήσουν την δική τους ομάδα.
7. Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με την πολιτική;
Πάντα μου άρεσε η πολιτική, απλά ως επαγγελματίας αθλητής θεωρώ ότι με τον αθλητισμό δεν μπορείς να ασχολείσαι παραληλα με την πολιτική. Πάντα παρακολουθούσα τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Συναγερμικός μια ζωή όπως και ο πατέρας μου, οι απόψεις μας για θρησκεία, πατρίδα και οικογένεια είναι εκεί! Δεν χρειάζεται να τις επαναλαμβάνουμε. Έτσι μετά από προτροπή του πατέρα μου και πρόταση του προέδρου Αβέρωφ, κατέβηκα τις βουλευτικές εκλογές του 2021, οι οποίες ήταν ξεχωριστή εμπειρία θα έλεγα. Θεωρώ ότι έκανα μια πολύ καλή παρουσία και θα ήθελα να ευχαριστήσω τους σχεδόν 3,200 ψηφοφόρους που με ψήφισαν. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν κρατάω κακία διότι ξεκάθαρα κάποια οι οποίοι έλεγαν ότι θα μας ψηφίσουν, δεν το έκαναν. Δεν υπάρχει πρόβλημα από εμένα, εγώ συνεχίζω την ζωή μου και θεωρώ όπως είπα και πριν ότι έκανα μια πολύ καλή παρουσία και ίσως αν δεν απεβίωνε ο πατέρας μου λίγους μήνες πριν από τις Βουλευτικές εκλογές, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά.
8. Πες μας λίγα λόγια για τον αείμνηστο πατέρα σου και την μακροχρόνια πορεία του ως κοινοτάρχης.
Ο πατέρας μου ήταν ένα από τα δέκα παιδιά του Γεώργιου Τρισόκκα Παλουρτή και της Γεωργίας. Υπηρέτησε στο πυροβολικό και συμμετείχε στην μάχη στο Σιχαρί το 1974 που εκεί είχαμε αρκετούς νεκρούς. Ταλαιπωρημένος και τραυματισμένος έφτασε την πόρτα ενός συγγενή μας του Ιωάννου στην Λευκωσία. Παντρεύτηκε την Μαρία Νικόλα από το Πατρίκι και ο αδερφός μου γεννήθηκε το 1974 ενώ ο πατέρας μου έλειπε στον πόλεμο. Ασχολήθηκε με την ξενοδοχιακή βιομηχανία και σπούδασε στο Βαρώσι όπου δούλεψε εκεί και αργότερα στην Κρήτη. Όσοι περνούσαν από τα χέρια του Κυριάκου ήταν σχολείο και μάθαιναν δουλειά. Τώρα όσο αφορά την πορεία του ως κοινοτάρχης, το 1994 κέρδισε τον προηγούμενο κοινοτάρχη και έκανε όλες αυτές τις θυτίες. 30 χρόνια ως κοινοτάρχης ήταν εκεί για όλους, βοηθούσε απίστευτα σε φιλανθρωπίες σε όλα τα ιδρύματα του χωριού, οικογένειες, βοηθούσε παιδιά που είχαν πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Τους έπαιρνε χωρίς να το ξέρουν οι γονείς τους σε ιδρύματα αποτοξίνωσης. Επίσης, πήγαινε σε σπίτια που ήταν άρρωστοι και τους έδινε προσωπικά λεφτά και τους έλεγε ότι είναι από ανώνυμους και το τραγικό είναι ότι ένας από αυτούς δεν ψήφισε Παναγιώτη Τρισόκκα γιατί είπε ότι άλλος ο Παναγιώτης και άλλος ο Κυριάκος, αλλά δεν πειράζει Ο Θεός είναι Μεγάλος και μακάρι να είναι καλά όλοι.
9. Τι κέρδισες από τον πατέρα σου και τι θυμάσαι από αυτόν; Και αν θα ακολουθήσεις τα βήματα του;
Ο πατέρας μου μας άφηνε να κάνουμε τις δικές μας επιλογές και μας στήριζε εμένα και τον αδερφό μου. Η προσωπικότητα του, ο τρόπος που αντιμετώπιζε τους άλλους, πάντα με το χιούμορ του, πάντα καλοσυνάτος και ευγενικός. Οι φιλανθρωπίες είναι ένα κομμάτι που θέλω να συνεχίσουμε μετά την απώλεια του πατέρα μου. Στο σπίτι τρώγαμε ξύλο αλλά μας έκανε καλό. Είναι τιμή μου που είναι πατέρας μου και που κουβαλώ το επίθετο του αλλά και που ονόμασα τον πρωτότοκο μου γιο Κυριάκο έτσι ώστε να κρατήσω ζωντανή την μνήμη του.
10. Τι επιφυλάσσει το μέλλον για τον Παναγιώτη Τρισόκκα;
Μόνο Ο Θεός Ξέρει, εγώ θέλω να είμαστε υγιείς. Όσο για το μέλλον, τώρα είμαι Τεχνικός Διευθυντής και θα κάνω ότι μπορώ για την ομάδα. Επίσης εργάζομαι στην Eurobank ως λειτουργός δανειοδότησης και βλέπουμε για το μέλλον, φτάνει να έχουμε υγεία, χαρά και ευτυχία.
Συνέντευξη:
ΑνδρέαςΚουτσόλουκας
Συντονισμός:
Μαργαρίτα Αγαπίου
Αξιολόγηση:
Αιμίλιος Χατζηλιασή
Comments